Sierociniec

Bardzo dobry i trzymający w napięciu kryminał oparty na prawdziwym wątku.

Bardzo dobry i trzymający w napięciu kryminał oparty na prawdziwym wątku.

„(…) kiedy zło ukrywa się pod postacią sprawiedliwego, my musimy zamienić się w upiory, bo tylko w ciemności mamy szansę z nimi wygrać. To oni, źli ludzie, wykorzystali narzędzia, jakie dało im państwo, by krzywdzić tych, którzy nie potrafią się sami obronić.”

Rok 1975. Pewnego czerwcowego dnia do Biura Wydziału Kryminalnego Komendy Miejskiej Milicji Obywatelskiej zgłasza się podopieczna domu dziecka w Szczecinie – Irenka. Twierdzi, że będąc dzieckiem była świadkiem sprzedaży swojej młodszej siostry. Sprawę prowadzi Pani Barbara Romanowska. Kobieta, podobnie jak Irenka dzieciństwo spędziła w sierocińcu, co sprawia, że emocjonalnie zaczyna angażować się w sprawę. Im bardziej zagłębia się w temat, tym więcej mrocznych sekretów komunistycznej władzy odkrywa..

Mimo, że to trzecia część serii, było to moje debiutanckie spotkanie z twórczością Pana Przemysława. „Sierociniec” to ciężka powieść, przyznam, że trochę się nią zmęczyłam. Nie chodzi tu o styl autora, bo nie mam absolutnie nic do zarzucenia. Przyczyna to temat, trudny i wyczerpujący psychicznie. Naprawdę nie jest łatwo czytać o handlu bezbronnymi dziećmi, w dodatku w tak bestialski sposób. Rzadko czytam notki „od autorka”, jednak tym razem musiałam przekonać się co skłoniło i było inspiracją do napisania tej powieści. Mając świadomość, że cały proceder istniał w przeszłości mam ciarki.

Polecam dla czytelników o mocnych nerwach. Niejeden thriller to przy tym „pikuś”. Nic tak nie boli, jak prawda..

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Filia.

„(…) kiedy zło ukrywa się pod postacią sprawiedliwego, my musimy zamienić się w upiory, bo tylko w ciemności mamy szansę z nimi wygrać. To oni, źli ludzie, wykorzystali narzędzia, jakie dało im państwo, by krzywdzić tych, którzy nie potrafią się sami obronić.”

Rok 1975. Pewnego czerwcowego dnia do Biura Wydziału Kryminalnego Komendy Miejskiej Milicji Obywatelskiej zgłasza...

Gdy w książkach przewija się temat związany z dziećmi, zawsze każdą taką historię przeżywam mocniej, bardziej, właściwie cała moja wrażliwość wylewa się na zewnątrz, a emocje które temu towarzyszą ciężko okiełznać.
Z początku nie byłam przekonana do Sierocińca, lecz w pewnym momencie nastąpił ten jeden konkretny klik, który sprawił, że wszystko wskoczyło na swoje miejsce, a lektura, mimo swojego okrucieństwa, pochłonęła mnie bez reszty.
Bolesna.
Miażdżąca.
Przepełniona krzywdą.
Tak bym ją określiła.
Nie sztuką jest napisać taką historię, sztuką jest opowiedzieć ją w taki sposób by w czytelniku wywołać kalejdoskop emocji i to autorowi udało się rewelacyjnie.
Ta powieść szokuje, przeraża, składnia do refleksji, trzyma w napięciu, nie pozwala o sobie zapomnieć.
Moje serce rozdarła na milion małych kawałeczków i pewnie jeszcze długo nie będę w stanie go skleić.

Gdy w książkach przewija się temat związany z dziećmi, zawsze każdą taką historię przeżywam mocniej, bardziej, właściwie cała moja wrażliwość wylewa się na zewnątrz, a emocje które temu towarzyszą ciężko okiełznać.
Z początku nie byłam przekonana do Sierocińca, lecz w pewnym momencie nastąpił ten jeden konkretny klik, który sprawił, że wszystko wskoczyło na swoje miejsce,...

Kochani, dwa razy pisałam Wam już o serii Przemysława Kowalewskiego o Ugne Galancie, i to dwa razy niestety niepochlebnie.
Tym razem czas przyszedł na trzeci tom – Sierociniec.
I wiecie co? Jak dla mnie jest to najlepsza książka tego autora. Do trzech razy sztuka mówią, prawda?
Dalej nie czuję, by to był totalnie mój styl, ale w jakiś sposób wkręciłam się w tę część. Tym razem dużo bardziej przemówiły do mnie nawiązania do polski ludowej, do czasów, które pamiętają i ciężko wspominają moi rodzice. Lektura serii z Ugne Galantem zaczyna powoli do mnie przemawiać. Szkoda tylko, ze tak późno, co może oznaczać, że to tylko jednorazowy zryw… Kto wie.
Chętnie się przekonam i dam szansę autorowi przy kolejnym tomie.

Kochani, dwa razy pisałam Wam już o serii Przemysława Kowalewskiego o Ugne Galancie, i to dwa razy niestety niepochlebnie.
Tym razem czas przyszedł na trzeci tom – Sierociniec.
I wiecie co? Jak dla mnie jest to najlepsza książka tego autora. Do trzech razy sztuka mówią, prawda?
Dalej nie czuję, by to był totalnie mój styl, ale w jakiś sposób wkręciłam się w tę część. Tym...

Książka pokazuje jedną z najbrudniejszych i najokropniejszych odsłon świata. Napisana bez litości dla czytelnika, brutalnie i dosadnie, a jednocześnie akcja jest tak porywająca, że książkę jednocześnie chce się rzucić, a za sekundę, ciekawa dalszej historii już ją czytałam.
Cała ta historia zostaje w głowie na długo, a Przemysław Kowalewski świetnie potrafi pokazać, jak okropną bestią potrafi być człowiek.
Mocna rzecz, ale szczerze polecam
🖤🖤🖤

Książka pokazuje jedną z najbrudniejszych i najokropniejszych odsłon świata. Napisana bez litości dla czytelnika, brutalnie i dosadnie, a jednocześnie akcja jest tak porywająca, że książkę jednocześnie chce się rzucić, a za sekundę, ciekawa dalszej historii już ją czytałam.
Cała ta historia zostaje w głowie na długo, a Przemysław Kowalewski świetnie potrafi pokazać, jak...

Dobra i polecam. Lubie takie ksiazki ale koniec troche bym zmienli.

Dobra i polecam. Lubie takie ksiazki ale koniec troche bym zmienli.

Książka "Sierociniec" to moje pierwsze spotkanie z piórem @przemyslawkowalewski.autor i powiem Wam, że autor zrobił na mnie ogromne wrażenie. Mimo, że fabuła nie należy do lekkich, bo opowiada o krzywdzie dzieci, to uważam, że książka zdecydowanie jest warta uwagi. Oparte na prawdziwych wydarzeniach historie wstrząsają najbardziej, a tu jest mowa o handlu dziećmi. Kryminał osadzony jest w czasach PRL, kiedy władza komunistyczna i życie społeczne były dalekie od ideałów. Świetnie oddany klimat tamtego okresu. Po skończonej lekturze byłam przerażona. Opisy pedofili, sprzedaży maluchów...no nie jest przyjemna lektura, ale bardzo zachęcam do przeczytania. Jest to trzeci tom serii, ale uważam, że można je czytać niezależnie. Z pewnością sięgnę po inne książki autora.

Książka "Sierociniec" to moje pierwsze spotkanie z piórem @przemyslawkowalewski.autor i powiem Wam, że autor zrobił na mnie ogromne wrażenie. Mimo, że fabuła nie należy do lekkich, bo opowiada o krzywdzie dzieci, to uważam, że książka zdecydowanie jest warta uwagi. Oparte na prawdziwych wydarzeniach historie wstrząsają najbardziej, a tu jest mowa o handlu dziećmi. Kryminał...

"Sierociniec" Przemysław Kowalewski
Jest rok 1975, kiedy to do Biura Wydziału Kryminalnego Komendy Milicji Obywatelskiej zgłasza się kobieta, która informuje, że w dzieciństwie była świadkiem sprzedaży dzieci z sierocińca, w tym swojej młodszej siostry. Sprawa trafia na biurko Barbary Romanowskiej, która też była wychowywana w sierocińcu, dlatego sprawa jest jej bliska i staje się jej priorytetem. Czy sprawa otworzy rany z przeszłości??
Szczerze, wiem, że jest to fikcja, ale autor miesza ją z prawdziwymi wydarzeniami. Dopiero dzięki książce dowiedziałem się, że takie coś naprawdę miało miejsce w latach 1970-1980, gdy Edward Gierek podjął decyzję o "otwarciu na świat". Poprzez tę decyzję stworzył też czarny rynek, gdyż chętnych na adopcję było więcej niż dzieci. Był to po prostu handel dziećmi, gdzie to bogaci mieszkańcy zachodu mogli sobie w Polsce adoptować, a raczej "kupić" dziecko (za różne kwoty, zaczynające się od 5 tysięcy dolarów za dziewczynkę i 10 tysięcy za chłopca, a im dziecko było młodsze, tym więcej warte). Nie do końca wszystkie historie potoczyły się tak, jakbyśmy chcieli.

Autor na kartach książki ukazuje nam kawał dobrej historii dziejącej się w Szczecinie w czasach PRL-u, precedens handlu dziećmi za granicę, by "było im lepiej" i by stały się "dochowańcami". Pokazuje tu jednak ciemną stronę całego procesu. Zespół, którym dowodzi Barbara, a w skład którego wchodzi dobrze nam znany Ugne Galand stwierdza, że w sprawę nie tylko zamieszane są osoby z domu dziecka, ale także prokuratura, milicja, urzędnicy. Szykujcie się na skomplikowane i niebezpieczne śledztwo z udziałem "naszych" ulubionych bohaterów.
Książki Przemysława Kowalewskiego wciągają od pierwszych stron. Cieszę się, że dzieją się w czasach PRL-u, często mamy zwroty akcji, dużo zaskoczeń, ale całość spaja nam się w naprawdę dobrą książkę. Muszę przyznać, że autor podjął się ciężkiego tematu, jakim jest ukazane tu cierpienie dzieci, jednak całość jest naprawdę dobra.
Czytajcie "Sierociniec", bo warto - nawet jeśli nie znacie poprzednich tomów.

"Sierociniec" Przemysław Kowalewski
Jest rok 1975, kiedy to do Biura Wydziału Kryminalnego Komendy Milicji Obywatelskiej zgłasza się kobieta, która informuje, że w dzieciństwie była świadkiem sprzedaży dzieci z sierocińca, w tym swojej młodszej siostry. Sprawa trafia na biurko Barbary Romanowskiej, która też była wychowywana w sierocińcu, dlatego sprawa jest jej bliska i...

Jedyne, czego żałuję po przeczytaniu tej książki, jest to, że jest to trzeci tom serii, a nie znam poprzednich. Nic jednak straconego, mam zamiar przeczytać pierwsze dwa tomy.
To świetny kryminał osadzony w czasach PRL, kiedy nie było super laboratoriów, telefonów komórkowych, ustrój był, jaki był… Praca w milicji wyglądała zupełnie inaczej, niż praca w dzisiejszej policji.

Fabuła dotyczy grubych przekrętów związanych z domem dziecka. Milicjanci zajmujący się sprawą mają podwójnie pod górkę- nie tylko muszą znaleźć osoby odpowiedzialne za handel dziećmi- muszą to robić tak, aby nie dowiedzieli się o tym dygnitarze, którzy maczają w tym palce.

Powieść jest z gatunku nieodkładalnych. Dlatego chcę poznać pozostałe dzieła autora. Polecam!

Jedyne, czego żałuję po przeczytaniu tej książki, jest to, że jest to trzeci tom serii, a nie znam poprzednich. Nic jednak straconego, mam zamiar przeczytać pierwsze dwa tomy.
To świetny kryminał osadzony w czasach PRL, kiedy nie było super laboratoriów, telefonów komórkowych, ustrój był, jaki był… Praca w milicji wyglądała zupełnie inaczej, niż praca w dzisiejszej...

Dzisiaj godna polecenia, zwłaszcza osobom po 40-ce, trzecia powieść Pana Przemysława Kowalewskiego pt.Sierociniec. To jakby kontynuacja czytanej przez mnie, jakiś czas temu "Kukolki" -Lany Lux, dot. osieroconych dzieci i tego co potrafią im zgotować dorośli, w imię ich dobra. Okazuje się, że to dobro ma często przerażające oblicze. Pan Kowalewski oparł swą opowieść o prawdziwą historię, dokopał się do archiwalnych danych z prasy i telewizji z lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, przez co jego książka bardzo zyskała na autentyczności. Stąd to moje wskazanie dla osób starszych, które pamiętają Przewodnią Siłę Narodu, KC PZPR i wszechobecna korupcję i „zgniliznę moralną”.

Kolejna dawka dużych emocji. Odważnych bardzo zachęcam i nie obiecuję miłej lektury, ale happy end będzie. Autorowi chapeaux bas !

Dzisiaj godna polecenia, zwłaszcza osobom po 40-ce, trzecia powieść Pana Przemysława Kowalewskiego pt.Sierociniec. To jakby kontynuacja czytanej przez mnie, jakiś czas temu "Kukolki" -Lany Lux, dot. osieroconych dzieci i tego co potrafią im zgotować dorośli, w imię ich dobra. Okazuje się, że to dobro ma często przerażające oblicze. Pan Kowalewski oparł swą opowieść o...